สวัสดีค่ะทุกคน ขอขอบคุณล่วงหน้านะคะ ที่เข้ามาให้คำแนะนำและปรึกษา
เรื่องมีอยู่ว่า.. เรากับแฟน และน้องสาวของเราออกไปทำธุระนอกบ้าน และแม่ก็ออกไปทำงานเช่นกัน
ในขณะที่เรากำลังธุระ แม่ก็โทรมาหาน้องสาว คุยกันสักพัก น้องสาวก็มาถามเราว่า "แม่ถามว่า จะกินข้าวเย็นไหม?"
เราเลยตอบไปว่า "ไม่กินหรอก" น้องเลยคุยโทรศัพท์กับแม่ต่อ..และบอกว่าเราว่า "แม่บอกว่า แม่จะไม่ซื้อกับข้างมาเผื่อนะ"
ระหว่างทางกลับบ้าน เราเกิดเปลี่ยนใจอยากกินข้าว และแฟนเราก็หิวข้าวพอดี ก็เลยพากันแวะตลาด ซึ่งเราก็กด
โทรศัพท์เพื่อจะถามแม่ว่า แม่ซื้อกับข้าวหรือยัง ซื้ออะไรแล้วบ้าง เราโทรไปประมาณ 3 รอบ แต่แม่ไปรับสาย
เราเลยชวนน้องสาวลงไปตลาด น้องเลยบอกว่าไม่ไปจะรอที่รถ เรากับแฟนจึงตัดสินใจซื้อไปแค่ 1 อย่าง แฟนก็ถามว่า "จะพอหรอ" เราเลยตอบไปว่า "เดี๋ยวแม่ก็ซื้อมาให้น้อง เธอก็ซื้อไปแค่นี้แหละ เดี๋ยวก็มีที่แม่ซื้อมาอีก" เราตอบไป เพราะว่า ไม่อยากให้ซื้อไปซ้ำกันเยอะ เพราะกลัวพ่อกับแม่จะบ่น
(เมื่อก่อนโดนบ่นประจำว่า แม่ซื้อมาตั้งเยอะแยะแล้ว จะซื้อมาอีกทำไม)
พอถึงบ้านเราก็หุงข้าว แล้วเข้าไปคุยโทรศัพท์กับเพื่อนในห้องนอน เพื่อรอแม่กลับมา.. ระหว่างนั้น เราก็ได้ยินเสียงแม่
"&&@&฿;&:@ ... ซื้อมาก็ ซื้อแค่ของตัวเองคนเดียว" เราเลยวางโทรศัพท์ และออกไปนอกห้อง ได้ยินแม่พูดกับน้องว่า"ไม่น้องออกไปซื้อ มีอะไรก็
กินอันนั้น" เราเลยพูดว่า"ก็น้องว่า.. แม่จะไม่เผื่อหนู ก็เลยคิดว่าซื้อมาให้น้องแล้ว" แม่เลยบอกว่า "ก็ตอบมาว่า ไม่กิน ก็เลยไม่ได้ซื้อ" เราก็เลยงงๆ แต่ก็คงจะเกิดจากที่สื่อสารผิดพลาดกัน เราเลยจะพาน้องขี่มอเตอร์ไซต์ไปซื้อกับข้าว แม่ก็ตะโกนมาว่า"บอกแล้วว่าไม่ต้องไป แม่ซื้อเนื้อไก่มา ให้มาอบกิน"
เราเลยชวนน้องไปกินข้าว เราบอกน้องว่า มากินกับข้าวด้วยกันก็ได้ เรากินไม่หมดหรอก แต่สุดท้ายน้องไม่มากิน เราเลยนั่งกินในครัวกับแฟนสองคน
เราก็คิดว่าเรื่องคงจะจบแล้ว .. แต่ไม่เป็นเช่นนั้น
** (จุดสำคัญอยู่ตรงนี้) หลังจากที่แฟนเรากลับบ้าน แม่เราก็เริ่มพูด (บ่นเรื่องเดิม ที่เคยบ่นประจำ) จากนั้น ก็พูดว่า
แม่ : "เรื่องน้องก็เหมือนกัน มีกันสองคน ทำไมไม่ดูแลน้อง"
เรา : "ก็น้องบอกว่า ..( อธิบายซ้ำแบบด้านบน)
แม่ : "ก็บอกว่า ไม่กิน ก็เลยไม่ซื้อ" (พูดแบบด้านบน)
เรา : "ก็แม่คุยกับใครล่ะ แม่คุยกับน้องหนิ หนูโทรไป แม่ก็ไม่รับสาย"
แม่ : " ก็แบตหมด"
เรา : "แต่มันโทรติดอยู่นะ"
แม่ : " ก็คนลงไปซื้อของอยู่.. ซื้อมากินก็ซื้อมาแต่ของตัวเองคนเดียว"
เรา : "ก็ถ้าซื้อมาเยอะ เดี๋ยวแม่ซื้อมาชนกัน แม่ก็มาว่าหนูอีก"
แม่ : " อันที่ว่าน่ะ เพราะซื้อขนมหวานๆมา หรอก "
เรา : " ไม่ใช่อะ หนูจำได้ หนูเคยซื้อมาแล้วมันชนกับแม่ แม่กับพ่อก็บ่น"
แม่ : " &;@&/&/&฿@@.. พูดอะไรไม่ได้เลย" เราจำท่อนนี้ไม่ได้
เรา : เริ่มมีอารมณ์ ร้องไห้ " แล้วหนูผิดหรอ จะให้หนูทำยังไง"
แม่ : "ไม่มีใครผิดหรอก แม่ผิดเอง .. ไปๆหนีไปๆพูดด้วยแล้วมีน้ำตา ก็ไม่ต้องมาพูด"
เรายืนนิ่ง ในมือถือขวดน้ำกิน แล้วร้องไห้ต่ออ...
แม่ : "ยืนกำมือ ถ้าฆ่าแม่ได้ คงฆ่าไปแล้ว!!"
เรา : เริ่มมีอารมณ์โมโห เราผิดมากเลยหรอ? "หนูยังไม่ได้พูดอะไรสักคำเลยนะ
แม่ก็พูดไปละ แม่จะให้หนูทำยังไง"
แม่ : เพิ่มระดับเสียง "ไปๆ หนีไปๆ ไม่ต้องมาพูดแล้ว ปวดหัวจะระเบิด ประสาทจะกิน"
เรา : " ก็แม่ชอบคิด มโนไปเอง แล้วก็บอกปวดหัว ประสาทจะกิน"
แม่ : ตะโกน " ดูพูดกับแม่ นี่แม่นะ เออ .. มโนไปเอง นี่ละ คิดไปเอง &:฿/&/&-&&-"
เราจึงหยุดการโต้ตอบ ยืนล้างจานจนเสร็จแล้วเดินออกจากครัว...
ที่เล่ามาทั้งหมดคือ อยากสอบถามและปรึกษาว่า
- แม่รู้สึกไม่ดีกับเรามากใช่ไหม
- เราผิดมากไหม
- เราเป็นลูกที่เลวมากเลยใช่ไหม
ทะเลาะกับแม่!!(หนูผิดและแลวมากใช่ไหม)
เรื่องมีอยู่ว่า.. เรากับแฟน และน้องสาวของเราออกไปทำธุระนอกบ้าน และแม่ก็ออกไปทำงานเช่นกัน
ในขณะที่เรากำลังธุระ แม่ก็โทรมาหาน้องสาว คุยกันสักพัก น้องสาวก็มาถามเราว่า "แม่ถามว่า จะกินข้าวเย็นไหม?"
เราเลยตอบไปว่า "ไม่กินหรอก" น้องเลยคุยโทรศัพท์กับแม่ต่อ..และบอกว่าเราว่า "แม่บอกว่า แม่จะไม่ซื้อกับข้างมาเผื่อนะ"
ระหว่างทางกลับบ้าน เราเกิดเปลี่ยนใจอยากกินข้าว และแฟนเราก็หิวข้าวพอดี ก็เลยพากันแวะตลาด ซึ่งเราก็กด
โทรศัพท์เพื่อจะถามแม่ว่า แม่ซื้อกับข้าวหรือยัง ซื้ออะไรแล้วบ้าง เราโทรไปประมาณ 3 รอบ แต่แม่ไปรับสาย
เราเลยชวนน้องสาวลงไปตลาด น้องเลยบอกว่าไม่ไปจะรอที่รถ เรากับแฟนจึงตัดสินใจซื้อไปแค่ 1 อย่าง แฟนก็ถามว่า "จะพอหรอ" เราเลยตอบไปว่า "เดี๋ยวแม่ก็ซื้อมาให้น้อง เธอก็ซื้อไปแค่นี้แหละ เดี๋ยวก็มีที่แม่ซื้อมาอีก" เราตอบไป เพราะว่า ไม่อยากให้ซื้อไปซ้ำกันเยอะ เพราะกลัวพ่อกับแม่จะบ่น
(เมื่อก่อนโดนบ่นประจำว่า แม่ซื้อมาตั้งเยอะแยะแล้ว จะซื้อมาอีกทำไม)
พอถึงบ้านเราก็หุงข้าว แล้วเข้าไปคุยโทรศัพท์กับเพื่อนในห้องนอน เพื่อรอแม่กลับมา.. ระหว่างนั้น เราก็ได้ยินเสียงแม่
"&&@&฿;&:@ ... ซื้อมาก็ ซื้อแค่ของตัวเองคนเดียว" เราเลยวางโทรศัพท์ และออกไปนอกห้อง ได้ยินแม่พูดกับน้องว่า"ไม่น้องออกไปซื้อ มีอะไรก็
กินอันนั้น" เราเลยพูดว่า"ก็น้องว่า.. แม่จะไม่เผื่อหนู ก็เลยคิดว่าซื้อมาให้น้องแล้ว" แม่เลยบอกว่า "ก็ตอบมาว่า ไม่กิน ก็เลยไม่ได้ซื้อ" เราก็เลยงงๆ แต่ก็คงจะเกิดจากที่สื่อสารผิดพลาดกัน เราเลยจะพาน้องขี่มอเตอร์ไซต์ไปซื้อกับข้าว แม่ก็ตะโกนมาว่า"บอกแล้วว่าไม่ต้องไป แม่ซื้อเนื้อไก่มา ให้มาอบกิน"
เราเลยชวนน้องไปกินข้าว เราบอกน้องว่า มากินกับข้าวด้วยกันก็ได้ เรากินไม่หมดหรอก แต่สุดท้ายน้องไม่มากิน เราเลยนั่งกินในครัวกับแฟนสองคน
เราก็คิดว่าเรื่องคงจะจบแล้ว .. แต่ไม่เป็นเช่นนั้น
** (จุดสำคัญอยู่ตรงนี้) หลังจากที่แฟนเรากลับบ้าน แม่เราก็เริ่มพูด (บ่นเรื่องเดิม ที่เคยบ่นประจำ) จากนั้น ก็พูดว่า
แม่ : "เรื่องน้องก็เหมือนกัน มีกันสองคน ทำไมไม่ดูแลน้อง"
เรา : "ก็น้องบอกว่า ..( อธิบายซ้ำแบบด้านบน)
แม่ : "ก็บอกว่า ไม่กิน ก็เลยไม่ซื้อ" (พูดแบบด้านบน)
เรา : "ก็แม่คุยกับใครล่ะ แม่คุยกับน้องหนิ หนูโทรไป แม่ก็ไม่รับสาย"
แม่ : " ก็แบตหมด"
เรา : "แต่มันโทรติดอยู่นะ"
แม่ : " ก็คนลงไปซื้อของอยู่.. ซื้อมากินก็ซื้อมาแต่ของตัวเองคนเดียว"
เรา : "ก็ถ้าซื้อมาเยอะ เดี๋ยวแม่ซื้อมาชนกัน แม่ก็มาว่าหนูอีก"
แม่ : " อันที่ว่าน่ะ เพราะซื้อขนมหวานๆมา หรอก "
เรา : " ไม่ใช่อะ หนูจำได้ หนูเคยซื้อมาแล้วมันชนกับแม่ แม่กับพ่อก็บ่น"
แม่ : " &;@&/&/&฿@@.. พูดอะไรไม่ได้เลย" เราจำท่อนนี้ไม่ได้
เรา : เริ่มมีอารมณ์ ร้องไห้ " แล้วหนูผิดหรอ จะให้หนูทำยังไง"
แม่ : "ไม่มีใครผิดหรอก แม่ผิดเอง .. ไปๆหนีไปๆพูดด้วยแล้วมีน้ำตา ก็ไม่ต้องมาพูด"
เรายืนนิ่ง ในมือถือขวดน้ำกิน แล้วร้องไห้ต่ออ...
แม่ : "ยืนกำมือ ถ้าฆ่าแม่ได้ คงฆ่าไปแล้ว!!"
เรา : เริ่มมีอารมณ์โมโห เราผิดมากเลยหรอ? "หนูยังไม่ได้พูดอะไรสักคำเลยนะ
แม่ก็พูดไปละ แม่จะให้หนูทำยังไง"
แม่ : เพิ่มระดับเสียง "ไปๆ หนีไปๆ ไม่ต้องมาพูดแล้ว ปวดหัวจะระเบิด ประสาทจะกิน"
เรา : " ก็แม่ชอบคิด มโนไปเอง แล้วก็บอกปวดหัว ประสาทจะกิน"
แม่ : ตะโกน " ดูพูดกับแม่ นี่แม่นะ เออ .. มโนไปเอง นี่ละ คิดไปเอง &:฿/&/&-&&-"
เราจึงหยุดการโต้ตอบ ยืนล้างจานจนเสร็จแล้วเดินออกจากครัว...
ที่เล่ามาทั้งหมดคือ อยากสอบถามและปรึกษาว่า
- แม่รู้สึกไม่ดีกับเรามากใช่ไหม
- เราผิดมากไหม
- เราเป็นลูกที่เลวมากเลยใช่ไหม